Ας γνωριστούμε...
Γνωρίστε με μέσα απο τα βιώματα και τις πτυχές της ζωής μου
Τα Επιτεύγματά μου
Πρώτες αναμνήσεις απο την γέννησή μου
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
1. Εν αρχή ην ο μπέμπης
«Ο μπέμπης εγεννήθη , εν Αθήναις, την 13 Απριλίου του έτους 1936 ημέρα Δευτέρα (του Πάσχα) και ώραν 5 και 1/2 μ. μ εις τη κλινικήν κ. Εμαν. Πουλή οδός Σόλωνος και Δημοκρίτου.
Έτσι υποδέχτηκε τον ερχομό μου στη ζωή ο πατέρας μου γράφοντας αυτές τις λίγες λέξεις πίσω από μια εικόνα του Αγίου Βλασίου που από χρόνια υπήρχε στο υπνοδωμάτιο τους.
Μόλις τελείωσε λοιπόν η διαδικασία του τοκετού και βγήκα στη ζωή με πήγαν στο θάλαμο μαζί με τα αλλά τα νεογέννητα και με έβαλαν στο κρεβατάκι μου.
Δεν ξέρω πόσες ημέρες έμεινα εκεί, δυο με τρία εικοσιτετράωρα πρέπει να ήταν σίγουρα , αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τα κλάματα και τις φωνές των άλλων μωρών και μάλιστα αυτών που ήταν πιο κοντά μου και ακουγόντουσαν περισσότερο και με ενοχλούσαν αφάνταστα.
Το περιστατικό το έχω διηγηθεί κατά τη διάρκεια της ζωής μου σε διαφόρους επιστήμονες , γιατρούς κυρίιος. Κανένας δεν μπήκε όμως στον κόπο να το ερμηνεύσει γιατί απλούστατα κανείς τους δεν το πίστευε. Είπαμε επιστήμονες ήταν οι άνθρωποι, όχι…
Εγώ όμως επιμένω ότι το έζησα τόσο έντονα που έχει ανεξίτηλα αποτυπωθεί στη μνήμη μου και θα μου επιτρέψετε να το διηγούμαι ακόμα.
Το γυμνάσιο και η αγάπη για τα Αγγλικά
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
Και ενώ για το Ξυλόκαστρο όλα πήγαιναν μια χαρά για μένα στο γυμνάσιο τα πράγματα δυσκόλεψαν, δεν τα πήγαινα τόσο καλά στα μαθήματα.
Συνέβαλε και η απόφαση των γονιών μου να μεταναστεύσουμε στην Αυστραλία απόφαση που τελικά δεν υλοποιήθηκε και έτσι σταμάτησα το Γυμνάσιο στην Τρίτη τάξη.
Είμαι πια 16 χρόνων και απαλλαγμένος από σχολικές υποχρεώσεις περνούσα ατελείωτες ώρες της ημέρας στη θάλασσα και στις κατασκηνώσεις του Τυπάλδου στο Πευκιά χαζεύοντας τους τουρίστες, πιάνοτας κουβέντα μαζί τους και τα βράδια χορό στο κέντρο της κατασκήνωσης και στην <<Αρζεντίνα>> στη Συκιά.
Ίσως αυτό να εξηγεί και τη τρέλα που με έπιασε ξαφνικά με τα Αγγλικά.
Έτσι γράφτηκα στο Φροντιστήριο Αγγλικών που διατηρούσε στη πόλη μας ο καθηγητής Γιώργος Παπαδόπουλος.
Άριστος καθηγητής, φοβερός στις παραδόσεις αλλά ο καλλίτερος εγώ που φαίνεται να είχα μια ιδιαίτερη έφεση και περνούσα τις τάξεις την μια μετά την άλλη.
Με είχε πιάσει μια ανεξήγητη μανία με τα αγγλικά.
Αλληλογραφούσα με το BBC, διάβαζα την αγγλική εφημερίδα London Calling Europe, την οποία ελάμβανα ταχυδρομικά!!! Πήγαινα κινηματογράφο στη Λουζιτάνια του Γιώργου του Ταρλα, εκεί που μετά ήταν το ζαχαροπλαστείο του Ηλία του Παναγιώταρου για να βλέπω αγγλικά έργα κυρίως καουμπόικα που άρεσαν πολύ για να ακούω και να μαθαίνω και πως τα μιλάνε στην αργκό.
Οι πρώτες επιτυχίες μου
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
Έφτασα να δώσω και εξετάσεις στο Βρετανικό Συμβούλιο, πέρασα τις γραπτές εξετάσεις , αλλά μετά ήρθε το στρατιωτικό μου και δεν συνέχισα. Είχα και μία άλλη μανία. Έχοντας μια φοβερή δεξιότητα στις κατασκευές, είχα κατασκευάσει χρησιμοποιώντας 90 κιλά γύψο μια μακέτα εμπνευσμένη από τον ιερό Ναό του πολιούχου της πολης Αγίου Βλασίου. Δύσκολη δουλειά για να αποτυπώσω με ακρίβεια τον περικαλλή καθεδρικό ναό που είχε θεμελιωθεί το 1908 και τέλειωσε το 1910 στη θέση προγενέστερου παραλληλόγραμμου Ναϊσκου που ειχε κτιστεί από τους Νοταραιους, βυζαντινού ρυθμού με οκτάπλευρο υψηλό τρούλο, με σχεδία του εξ Ακρατας αρχιτέκτονα Χρυσανθου Κανελλόπουλου και που έχει αγιογραφήσει ο Σπύρος Βασιλείου , ύστερα από διαγωνισμό μαζί με τον Αγήνορα Αστεριάδη ξεκινώντας προπολεμικά το 1938 και τελειώνοντας το 1960.
Είχα κάνει και μια «μακέτα πτηνοτροφείου» η οποία πήρε πρώτο βραβείο στην «1η Γεωργοεκπαιδευτική ΄Εκθεσιν Ξυλοκάστρου στις 25 Σεπτεμβρίου του 1967.»
Παρουσιάστηκα το 1958 στο στρατόπεδο του ΓΟΥΔΗ στα τεθωρακισμένα και μετά πήρα μετάθεση για το 3ο σύνταγμα Τεθωρακισμένων στο στρατόπεδο Καρατάσου στη Σταυρούπολη με την ειδικότητα του « ασυρματιστή πυροβολητή»
Θυμάμαι την αγωνία την μητέρας μου και τα γράμματα της που με «επέπληττε » γιατί καθυστερούσα να τους γράψω αλλά και γιατί δεν κατέβαινα με άδεια να τους βοηθήσω στις δουλειές, ενώ ο πατέρας μου με ενημέρωνε ανελλιπώς για τις εργασίες του πτηνοτροφείου αλλά και για τα οικονομικά του.
Εκεί τα Αγγλικά μου και τη μεγάλη βοήθεια του πρώτου εξάδελφου μου Νίκου Τάρλα που είχε προηγηθεί από μένα στο Στρατό και είχε την ειδικότητα του διερμηνέα και που μου έμαθε 1000 λέξεις αγγλικής στρατιωτικής ορολογίας για το διάστημα που έμεινα στη Σταυρούπολη , από το γραφείο του Ιλάρχου Λάζου που είχα τοποθετηθεί, παρέδιδα μαθήματα Αγγλικής στους αξιωματικούς που θα έδιναν εξετάσεις για να τοποθετηθούν στο ΝΑΤΟ στο αρχηγείο της Νάπολης. Μετά τη Θεσσαλονίκη στις Σέρρες όπου μετεγκαταστάθηκε όλο το Σύνταγμα και μετά πάλι ΓΟΥΔΗ , όπου πήρα και το απολυτήριο .
Το πρώτο μου κατάστημα
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
Όταν απολύθηκα από στρατιώτης άνοιξα το πρώτο κατάστημα με Κτηνιατρικά Φάρμακα Εμβόλια και αργότερα με ένα πλήθος από Γεωργικά Φάρμακα ορμονικά προϊόντα λιπάσματα ζωοτροφές κλπ.
Ήμουν νεαρός με πολύ δύναμη καί κουράγιο για τα πάντα.
Επισκεπτομουν όλα τα γύρω χωριά και αργότερα ολόκληρη την Πελοπόννησο, καί εφθανα μέχρι Λαμία.
Ωραία περίοδο και μαζί με τον Αείμνηστο Πατέρα μου Πέτρο ο οποίος τα κατάφερε μια χαρά στο κατάστημα, όταν απουσιάζα!
Τον θυμάμαι να είναι αναπαυμενος μαζί με την Μητέρα μου Φωτεινή, Παππού μου Βασίλη, Γιαγιά μου Ζαφειρουλα, θείους μου Χρήστο και Ηλία.
Όλοι μαζί έχουν ταφεί σε κοινό τάφο στο νεκροταφείο του Ξυλοκάστρου!
Πέρασα πολύ ωραία για πολλά χρόνια εκεί που γεννήθηκα και μεγάλωσα, και χρόνια αργότερα μετακόμισα στην Αθήνα.
Δυσκολίες και γάμος
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
15 Στο Ξυλόκαστρο και μετά στην Αθήνα στον αγώνα για την επιβίωση.
Το 1962, μετά από συζητήσεις με τους κτηνιάτρους που επισκέπτονταν το πτηνοτροφείο μας οδηγήθηκα στην εκτίμηση ότι η επιχείρηση μας είχε σύντομη ημερομηνία λήξης ανοίγω το πρώτο μου κατάστημα την ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗ στο πατρικό του παππού μου με κτηνιατρικά φάρμακα και ζωοτροφές.
Αντιμετώπισα και ένα σοβαρό δερματολογικό πρόβλημα στα πόδια και ταλαιπωρήθηκα για έξη χρονιά.
Πάλεψα 13 χρόνια, διευρύνοντας τις εργασίες τους καταστήματος με την παραγωγή φυραμάτων, έχοντας πελάτες από τη Λαμία μέχρι τη Καλαμάτα τους οποίους επισκεπτόμουν 2 με 3 φορές το μήνα και πειραματιζόμενος συνεχώς στη παραγωγή νέων προϊόντων κυρίως τρωκτικοκτονων.
Διαπίστωνα με το καιρό ότι δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις αλλά και η ανάγκη να είμαι πιο κοντά στις αγορές και στους πελάτες μου. Γι αυτό το 1975 πήρα την απόφαση να εγκατασταθώ στην Αθήνα.
Εν τω μεταξύ είχαν συμβεί σημαντικά γεγονότα που καθόρισαν την μελλοντική μου ζωή .
Το 1972 παντρεύτηκα και στο τέλος του ίδιου χρόνο πέθανε η μητέρα μου χωρίς δυστυχώς να εκπληρωθεί η επιθυμία της να δει εγγόνια.
Και η ειρωνεία . Το Μάρτιο του 1973 γεννήθηκε ο Πέτρος και τον Οκτώβρη του 1976 η κόρη μου Φωτεινή.
Στην Αθήνα ανέβηκα τελικά το 1975 , στα Νέα Λιόσια οι εγκαταστάσεις της βιοτεχνίας και στο Μεταξουργείο στην οδό Κολοκυνθούς αρ.41 ένα γραφείο για τη ανάγκες της επιχείρησης.
Στην ιδία πολυκατοικία είχε τα γραφεία της επιχείρησης του, ο κτηνίατρος πατριώτης μου από το Ζεμενό Κορινθίας και φίλος μου Γρήγορης Κορωνιωτης χωρίς την βοήθεια του οποίου δεν θα είχα υλοποιήσει την απόφαση μου για την μετεγκατάσταση μου στην Αθήνα.
Δοκιμάζοντας τα οριά μου
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
Και μέσα σε όλα τα χόμπι μου. Ώρες ώρες σκέπτομαι πόσα πράγματα έχω κάνει στη ζωή μου. Τι να πρωτοθυμηθώ ότι το 1988, σε ηλικία 52 ετών γράφτηκα στην σχολή πιλότων και έπειτα από εξάμηνη φοίτηση και θεωρητικά μαθήματα άρχισα τις πτήσεις αρχικά με τον εκπαιδευτή μου κο Γκριζιώτη αλλά και μόνος μου αργότερα. Ήταν μια πολύ συναρπαστικά εμπειρία. Σκεπτόμουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει τα πάντα στη ζωή του αρκεί να το θέλει και να το προσπαθήσει πολύ.
Απογειωνόμουν από το Τατόι πετούσα μέχρι το σημερινό αεροδρόμιο των Σπάτων έκανα διάφορες ασκήσεις , όχι πάντα χωρίς κίνδυνο ένιωθα ένα όμως ένα υπέροχο συναίσθημα ότι εξουσίαζα τον κόσμο όλο.
Ωστόσο ύστερα από ενάμιση χρόνο λίγο πριν φτάσω στις εξετάσεις για το πτυχίο ένα τραγικό ατύχημα που συνέβη με επηρέασε τόσο ώστε αναγκάστηκα να σταματήσω.
Επέστεφα ένα πρωινό από τη Θεσσαλονίκη όπου είχα πάει για επίσκεψη σε πελάτες μου. Είχα ανοίξει το ραδιόφωνο και σε ένα δελτίο ειδήσεων άκουσα πως ένα δικινητήριο αεροσκάφος της αερολέσχης Τατοίου με το χειριστή και τρεις επιβαίνοντες κατέπεσε και συνετρίβη. Όλοι οι επιβαίνοντες ήταν νεκροί. Αυτό το περιστατικό με συγκλόνισε και δυστυχώς μετά από ένα διάστημα σταμάτησα τα μαθήματα.
‘Ότι το έτος 2010-2011 σε ηλικία 74 ετών γράφτηκα και φοίτησα στο Εθνικό Ωδείο στη Σχολή σύγχρονου Τραγουδιού . Επανεγραφτηκα για τα έτη από το 2012 μέχρι το 2016 παρακολουθώντας ανελλιπώς μαθήματα φωνητικής και συμμετέχοντας ταυτόχρονα σε όλες τις συναυλίες και εκδηλώσεις του Ωδείου καθώς και σε ατομικά ρεσιτάλ αποσπώντας πολύ καλές κριτικές «απόσπασμα από Βεβαίωση του Εθνικού Ωδείου της 15/06/2018»
Έκλεισα τη καριέρα μου (sic) ως τενόρος, με την έκδοση ενός cd και με μια συναυλία το καλοκαίρι του 2015 στο Ξυλόκαστρο στο θέατρο «Άγγελος Σικελιανός » με τεράστιο επιτυχία, μπροστά σε εκατοντάδες έκπληκτους συντοπίτες μου που με συγκίνησαν με το ζεστό και ενθουσιώδες χειροκρότημα τους.
Καριέρα ως τενόρος
“Αποσπάσματα απο το προσωπικό μου βιβλίο”
Βασίλειος Π. Νικολόπουλος
Είναι τακτικός σπουδαστής του Εθνικού Ωδείου (Παράρτημα Αγίας Παρασκευής) στην τάξη Σύγχρονου Τραγουδιού Φωτεινής Κωστοπουλου.
Στην διάρκεια φοίτησης του συμμετέχει στις συναυλίες του Ωδείου, καί στο ενεργητικό του έχει και ατομικά Ρεσιτάλ όπως.
1) Στο Α’ ΚΑΠΗ του Δήμου Αμαρουσίου στις 8 Μαρτίου 2015 στα πλαίσια του εορτασμού της Ημέρας της Γυναίκας καλύπτοντας πρόγραμμα διάρκειας μεγαλύτερης της μιας ώρας, με πιανίστα τον κύριο Μανώλη Παπαγιάννη.
2) Στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης Πίτας του ΚΑΠΗ του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστινης Κορινθίας, στις 15 Ιανουαρίου 2016, στο Θέατρο Άγγελος Σικελιανός, με πιανίστα τον κύριο Μάριο Καζά.
3) Στο ΑΜΦΙΘΈΑΤΡΟ ΔΗΜΑΡΧΕΊΟΥ ΚΟΡΩΠΊΟΥ ΣΤΙΣ 28 ΜΑΪΟΥ 2016. Πιανίστας ο κύριος Μάριος Καζάς.
Συναυλία Ξυλοκάστρου
Φωτογραφίες μου από την δεύτερη στην σειρά Συναυλία μου που έδωσα στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης Πίτας του ΚΑΠΗ του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστινης
“Σάς παραθέτουμε το συγχαρητήριο email από την εμφάνιση του στο Δήμο Ξυλοκάστρου και ένα δημοσίευμα εφημερίδας, που αφορούν την καλλιτεχνική παρουσία του κ. Β. Νικολόπουλου.”
Κυρία Κουλακου καλή σας μέρα,
Θα ήθελα να σας συγχαρώ τόσο εσάς προσωπικά όσο και τους Καθηγητές του Ωδείου σας, για την καταπληκτική δουλειά που κάνετε με τους μαθητές σας. Με την παρουσία του κυρίου Νικολόπουλου, στην εκδήλωση της κοπής της πίτας του ΚΑΠΗ του Δήμου μας, πραγματοποιήσαμε μια άρτια και επιτυχημένη Συναυλία, με την συμμετοχή της χορωδίας του ΚΑΠΗ μας. Η εμφάνιση του κυρίου Νικολόπουλου, με την συνοδεία του πιανίστα του ξεχώρισε, τόσο για το ταλέντο της φωνής του, σαν καλλιτέχνης όσο και για το ήθος και την σεμνότητα του, σαν άνθρωπος.
Εύχομαι να μπορέσουμε και στο μέλλον να συνεργαστούμε, άλλωστε ο Δήμος μας, διαθέτει το Δημοτικό Ωδείο Ευρωστίνης.
Σας εύχομαι καλή συνέχεια και καλές επιτυχίες στο έργο σας.
Με εκτίμηση
Αγγελική Κλειώση
Αντιδήμαρχος Ξυλοκάστρου-Ευρωστινης
“Το ρεπερτόριο του κ. Νικολόπουλου καλύπτει μία ευρεία μελωδική γκάμα, από ναπολιτανικες καντσονετες, τραγούδια από τον κινηματογράφο, τζαζ στάνταρντς, μεγάλες επιτυχίες καλλιτεχνών όπως των:
Σαρλ Αζναβούρ, Παβαροτι, Καρερας, Σινάτρα, Καρούζο, Νατ Κίνγκ Κόλ, Χούλιο Ιγκλέσιας, Έλβις Πρίσλεϊ, Λούσιο Ντάλα και άλλα.
Τραγουδισμένα όλα στην αυθεντική τους γλώσσα, με μεγάλη ζέση, από έναν άνθρωπο που μας δείχνει με την αφοσίωση του στο αντικείμενο πως η αγάπη για την μουσική και η δύναμη της ανθρώπινης φωνής δεν γνωρίζουν ηλικιακά όρια”(απόσπασμα από κριτική)
Συναυλία Κορωπίου
Φωτογραφία μου από την τρίτη στη σειρά Συναυλία μου που έδωσα στο Αμφιθέατρο Δημαρχείου Κορωπίου.
